من گل یاسمنم قاسم بن الحسنم
با سم اسب شکست استخوانهای تنم
دست و پا می زنم و تا به فلک فریادم
ای عمو زود بیا من ز نفس افتادم
من یتیم حسنم
می زنند از کینه سنگ بر آیینه
تو شکسته دلی و من شکسته سینه
در بهاران من اگر کشته ی صد پاییزم
(مژده ی وصل تو کو کز سر جان برخیزم)
من یتیم حسنم
ای گل تشنه جگر مهربان همچو پدر
مرگ در راه تو بود از عسل شیرین تر
باغبانا نظری کن به من و همت من
نو نهال توام و سرو شده قامت من
من یتیم حسنم