در ڪـــوچه ها غریـــبم
هر ســـو درهای بســته
حُــرمتِ من شـــڪسته حسین‌جان
چون گیسویت پریشان
شــد این دلِ عـــــزادار
سَـــــرم به روی دیــوار حسین‌جان
نگرانم با دلِ صدپاره
نگرانم که شوی آواره
ای حسین جان یا ابا عبدالله
یوسف من به هــــمراه
یڪ پـــــیراهن بــیاور
با خود ڪـفن بـــــیاور حسین‌جان
من با اشـــاره گویـــــم
با خـــود معـــجر بیاور
انگـــشـــــتر در بـــیاور حسین‌جان
فڪـــــر غارت مـــــےدهـد آزارم
نـــــــــــــگرانِ ڪـوچه و بازارم
ای حسین جان یا اباعبدالله
بر روی بامِ ڪـــــــــوفه
گرچـــــه ابـــــر بــــهارم
فڪــــر حــرم نـــــدارم حسین‌جان
زمـین خـــوردم ولیڪن
از ناموسم سخن نیست
اینجا خواهرِ من نیست حسین‌جان
یاد من هست ڪه برایم گفتـــــے
پیش زینـــب به زمین مےافتـــے